Michel Klompmaker
Het is maandagochtend 3 augustus, met zojuist de maand juli achter de rug. Inmiddels zijn er ruim 30 miljoen Amerikanen (ja, in het rijkste land ter wereld) die aangewezen zijn op een uitkering van de overheid. En ondertussen maakte de nationale trots van Nederland, de KLM, bekend dat ze elke dag rond de 10 miljoen euro verlies lijdt… op zichzelf natuurlijk niet zo verrassend. Veel verontrustender naar mijn mening is dat grote financiële partijen in samenhang met de overheden zich realiseren dat er te veel problemen voor zich uit geschoven worden onder het begrijpelijke excuus van Covid-19 eerst. Ondertussen past ING haar «goodwill» aan en schrijft 300 miljoen euro extra af. En onze Oosterburen zijn nog in shock, zowel economisch als politiek over het Wirecard drama, alsof dat zomaar opeens uit de lucht is komen vallen… Laten we ze even uit hun droom helpen, mijn Duitse collega van het Risk & Compliance Platform Europe, Claudia Zimmermann waarschuwde in 2017 al tegen Wirecard, nog ruim voordat de Financial Times met haar publicatie kwam. Afgelopen week zijn ook de cijfers bekend geworden van de dalingen van het Bruto Nationaal Product van de diverse landen in de EU en de USA. en last but not least, sinds een paar dagen is het aantal geregistreerde Covid-19 besmettingen boven de 18 miljoen uitgekomen.
Voor wat betreft de vergelijking tussen de EU-landen onderling, gaat het er nu niet om of de krimp net onder de 10 procent is uitgekomen of een paar procentjes erboven. Diegene die meent er trots op te moeten zijn dat zijn of haar land het beter gedaan heeft dan het buurland kan beter direct een afspraak maken met de psychiater als hij of zij dat tenminste kan betalen. Want zoveel is duidelijk, de tijdelijke maatregelen die de overheden in het leven geroepen hebben om bedrijven, zelfstandigen en werknemers te ondersteunen gaan niet lang meer duren. De overheden zullen hun nationale agenda’s echt moeten gaan aanpassen en daarbij komen fundamentele kwesties aan de orde, die te maken hebben met belastingheffing en rechtvaardigheid en dit, anno 2020, in combinatie met de klimaatdoelstellingen zoals die in Parijs zijn geformuleerd.
Tot op heden is het «pappen en nathouden» als we de nationale politieke agenda’s bekijken. Nog nergens hebben we een visiestuk mogen ontdekken dat aangeeft dat het voltijd verleden tijd is voor wat betreft een aantal nationale dossiers. Als men nu niet begrijpt dat het tijd is om door te pakken op Europees niveau, dan gaan we terug naar een echte crisis en een moeilijke tijd tegemoet. Niet alleen als gevolg van Covid-19, maar vooral als gevolgen van het gebrek aan Europese visie. De lachende derden China, de USA en Rusland kijken met belangstelling toe en zij verheugen zich bij voorbaat al in meer onenigheid.
Het is echt jammer dat Europa ruim tweehonderd jaar een historische fout gemaakt heeft. Er was toen al een Europees Burgerlijk Wetboek, één Wetboek van Strafrecht, één Europese defensie en hoe efficiënt en rechtvaardig zou het zijn geweest als er in de EU eenzelfde systeem van belastingheffing geweest zou zijn, geldig voor alle bedrijven? Denkt u nog even verder mee en we hebben geen gedonder meer met BTW carrousels als we één BTW systeem zouden hebben in de EU. Dat levert in ieder geval direct al zo’n 50 miljard euro op per jaar. En we zouden aan alle Europese burgers kunnen uitleggen dat op water, fruit en groenten voortaan geen BTW geheven wordt. Maar wel BTW op kerosine. En een extra hoog tarief op zeer luxe auto’s en luxe boten. Begrijp me goed, ik ben helemaal niet jaloers op de eigenaren ervan, maar het is de taak van de overheden om op een rechtvaardige manier om te gaan met de rechten en belangen van de grote massa die zich dat niet kan veroorloven. De grote massa maakt zich nu in deze Covid-19 tijd ernstig zorgen over de nabije toekomst, met in het achterhoofd de inmiddels 30 miljoen Amerikanen die afhankelijk zijn geworden van een uitkering.
Een laatste opmerking: Het rente instrument is inmiddels uitgewerkt en de geldhoeveelheid zal weer enorm gaan toenemen, in het belang van de overheden met veel schulden. Het gevolg is inflatie, waarbij de rekening andermaal bij de massa terechtkomt, die in het geval er al enig spaargeld zou zijn, geconfronteerd wordt met een de facto steeds lager bezit.
