Bruno Colmant
De brexit is niet zomaar een dubbeltje dat de politiek heeft opgegooid en dat, per toeval, op de slechte zijde is terechtgekomen. De uitkomst is de culminatie van ergernis die leeft bij de oudere bevolking. Die maakt zich zorgen over de globalisering en de instroom van migranten en huivert bij de vaststelling dat kosmopolitische jongeren die globalisering net omarmen. Naast de diepgewortelde vooroordelen waartoe de Tweede Wereldoorlog onvermijdelijk heeft geleid, is de brexit vooral de veruitwendiging van de tegenstellingen tussen insiders en outsiders van de mondialisering. Opmerkelijk is bovendien dat er ook een sociologische band blijkt te zijn tussen het profiel van de kiezers die voor de brexit hebben gestemd, en dat van de (zelfs onrechtstreekse) aanhangers, van Trump.
Het probleem is dat de zaden van de mondialisering al kiemen. In een digitale wereld waarin de data zich als in een dampkring om de wereld heen verplaatsen, vervagen de grenzen. De handel wordt vluchtiger, grote digitale operatoren zijn voortaan vanop afstand actief. De bescherming die een fysieke grens biedt, valt daarbij weg.
En de brexit dan, waarover de Engelse regeringsleiders het zelf onderling niet eens zijn? Die zal, meer dan waarschijnlijk, worden voorafgegaan door een muntcorrectie die de waarde van het Britse pond doet dalen. Komt er een akkoord volgens de Zwitserse of Noorse normen? Wat zal de weerslag zijn voor het vrije verkeer van personen en kapitaal? En wat met die andere factor die ook uitermate belangrijk is: de uitgaven die Groot-Brittannië aan de Europese Unie moet betalen en waarvan de opbrengst heel twijfelachtig is. Grote bedrijven, vooral uit de financiële sector, zijn immers van plan om het Britse grondgebied te verlaten (Frankfurt hoopt bijvoorbeeld 100.000 banen te creëren na de overheveling van Britse activiteiten naar Duitsland).
Waarschijnlijk zal het gezonde verstand zegevieren en zal er, na maanden van woelige debatten en onduidelijke beslissingen, uiteindelijk toch geen brexit komen. En als die er politiek gezien toch komt, dan zal die qua uitwerking neerkomen op een economische situatie die aanleunt bij een status quo.
De auteur, professor Bruno Colmant is Head of Macro Research bij Bank Degroof Petercam in Brussel.
