De risicovolle roltrap…
Gehaast liep ik met koffer, tas en jas de roltrap op bij Station Zuid in Amsterdam. Gehaast omdat ik al aan de late kant was voor mijn vlucht naar Kuala Lumpur vanaf Schiphol. Mijn zware koffer paste net op de trede van de roltrap. Abrupt stopte de roltrap toen ik halverwege de trap was. Iedereen schrok even op en schommelde even op de trap. Dus spullen oppakken en verder maar lopen…
Dat was dus juist hèt moment dat de slimme zakkenroller op Station Zuid in gedachten had. Afleiding en plotselinge drukte op de roltrap. Bij de trein aangekomen voelde ik aan mijn broekzak en ik merkte dat mijn portemonnee weg was. Je gaat dan in een seconde alles na. Waar kan ie zijn, verdorie. Met een sneltreinvaart checkte ik alle opties… maar al snel begreep ik de situatie. De roltrap!
Met nog maar 2 uur te gaan voor het ‘boarden’ van mijn vlucht naar Azië stapte ik de trein maar in naar Schiphol. Ik miste nu al mijn bankpassen, drie creditcards, mijn rijbewijs, en nog wat pasjes die minder relevant waren. Ook nog 300 euro die ik toch maar als ‘cash’ dacht mee te nemen. En wat doe je dan in een overbevolkte trein in de spits, die deels door tunnels, naar Schiphol snelt…
Natuurlijk direct de bank bellen. Immers elke seconde telt. Los van het cash geld zijn de creditkaarten gevoelig. Ook de pasjes moeten geblokkeerd worden. Via de website op mijn mobiel vind ik een 0900 nummer. Bellen in de trein onder de grond is niet optimaal. Mijn eerste poging werd abrupt afgebroken, terwijl ik allerlei controle vragen beantwoordde aan een op zich vriendelijke meneer van de bank. Dus op Schiphol weer opnieuw bellen. Natuurlijk een nieuw contact met weer dezelfde procedure… Vervolgens werd mij verteld dat ik voor mijn zakelijke pas een ander nummer moest bellen … 088. Voor ander kaarten natuurlijk ook andere nummers van banken. Voor mijn ABN Amro creditcard moest ik ICS bellen en voor ING weer een eigen nummer. Intussen was ik ingecheckt op mijn vlucht en zat ik al bellend bij de gate. Ook tijdens het aan boord gaan gingen de gesprekken en pogingen tot contact maken door. Ik wilde graag voor vertrek toch mijn belangrijkste passen geblokkeerd hebben.
Bij ABN Amro maak ik gebruik van een unieke service waar alle gegevens van passen en documenten voor je bewaard worden. Ik dacht altijd dat ABN Amro daar een slimme zet mee deed, omdat je met één druk op de knop direct zicht hebt op alle relevante informatie. Helaas. Het blijkt een platte registratie zonder enige verdere service of relevante koppeling te zijn. Deze «service» kost ook nog maandelijks geld. Banken werken nog steeds vanuit hun silo’s.
Totdat het toestel opsteeg was ik in gesprek. De meeste kaarten waren toen geblokkeerd. Twee uren waren verstreken. Wat een stress. Wat is de wereld van het ‘betalen’ toch omslachtig en gefragmenteerd. Bij het klimmen van het vliegtuig realiseerde ik mij dat alles nu geregeld was…behalve dat ik als klant volledig zonder cash voor drie weken naar Azië vertrok. Geen geld, geen kaarten voor hotels, taxi’s, etc… Daar kon ik in ieder geval goed over nadenken gedurende de 12 uur durende vlucht naar Kuala Lumpur.
Mijn vrouw heeft de dag daarna, op afspraak, aangifte gedaan bij de politie in Amsterdam Zuid. Agenten glimlachten vol begrip. «Mevrouw, wij noemen dat punt ‘de gouden driehoek’ … U bent de zoveelste…. gaat u gerust zitten».
Het is maar dat u het weet!
Harry Smorenberg
