Hans Timmerman
Een bloem is via zijn steel geworteld in de aarde. In zijn leven groeit de bloem op stevige groene of reeds verhoutte stelen. Daaronder groeit een wortelstelsel, groot genoeg om de plant van voldoende water en voedsel te voorzien. Je kunt stelen, bladeren, takken en wortels als de infrastructuur van de bloem zien. Een infrastructuur waarop zich jarenlang een schoonheid van bloemen kan ontwikkelen, gevoed door de wortels en telkens verse bladeren. Fotosynthese zorgt dat zonlicht en CO2 samen met het water met mineralen uit de grond, glucose vormt als bouwstof voor de infrastructuur van stelen, stengels, takken en wortels. De bloemen leveren de meerwaarde en zijn de identiteit van de plant. Essentie is dat stuifmeel en stamper uiteindelijk zaden produceren. Daar zorgen de kroonbladeren voor die samen de gekleurde kroon vormen. De kleuren trekken bijen aan met als beloning een beetje honing. Hoe langer de plant bestaat des te meer zaad en dus waarde de bloem nalaat. Nakomelingen als stamboom van de bloem. Het erfgoed van de bloemenpracht.
Een bloem sterft aan het einde van de zomer af. Dat geldt ook voor de kroonbladeren. Afhankelijk van het type infrastructuur van de bloem, zal deze het volgend jaar voortbouwen op bestaande energieleveranciers (groen blijvende planten) of nieuwe energieleveranciers aanmaken (blad afvallende planten). Het gerijpte zaad is intussen op de aarde terecht komen. Via de wind, ingenieuze ‘springmechanismen’ of omdat de zaden verpakt in geurend voedsel door vogels en andere dieren werd verspreid. Denk aan bessen en vruchten, waarin het zaad diep en veilig is opgeborgen om ooit ‘ergens’ op een nieuwe plaats te ontkiemen als erfgoed van de oorspronkelijke bloem.
De databloem
Er is een vergelijking te maken tussen de wereld van bloemen en planten en de wereld van data en informatie. De databloem. Net als echte bloemen met een infrastructuur die basis en de structuur vormt waarop data ontstaat en wordt verwerkt. Een infrastructuur die energie levert voor de verwerking en de opslag. Databloemen symboliseren de processen en data die op deze infrastructuur worden verwerkt en zijn opgeslagen.
Databloemen die via ‘procesbladeren’ data genereren en in de kern opslaan. Gerijpte data die de assets c.q. het erfgoed van de digitale bloem zijn. Kroonbladeren vallen elk jaar af en vernieuwen zich in de daarop volgende lente. Kroonbladeren moeten immers fris en vers zijn. Zij zijn de zichtbaarheid, aantrekkingskracht en essentie van de plant, de identiteit zelfs. De kroonbladen kun je vergelijken met de processen die rond de datakern van de bloem zijn georganiseerd.
Elk bloemblad is een proces
De databloem draait om de groeiende hoeveelheid data in het midden van de bloem. Een bloem die alleen maar kan bestaan omdat er een fysieke infrastructuur onder zit, die energie genoeg heeft om de bloem en de processen te voeden en stevigheid heeft om in stand te blijven. De databloem is een kern van data omringd door op kroonblaadjes lijkende processen.
Elk bloemblad is een procesgang die vertrekt uit de data en daar weer terugkom. Echter bij elke procesgang ontstaat nieuwe data. Data ontstaan uit eerdere data bij de start van een proces. Data verzameld tijden een procesgang. Of data die via een extern proces is aangeleverd of verzameld.
Kern van actieve data
De kern van de databloem zijn actieve data. De processen zijn als bladeren rond die actieve data georganiseerd. Elk proces vertrekt vanuit bestaande data en komt daarin met nieuwe data weer terug. De basis van datacentrisch denken. De processen zullen uiteindelijk – net als kroonbladeren – vergaan en zich vernieuwen. Maar data blijft bestaan en vormt het groeiende erfgoed van de databloem. Data zorgt als vastgelegde data en gerijpte informatie voor nieuwe databloemen. Mits deze ook een stevige, goed gevoede infrastructuur krijgen, geworteld op voedzame bodem.
De databloem is de essentie van datacentrisch denken. De bloem als het symbool van Yin en Yang met bij elkaar behorende data en processen. Met andere bloemen op een gemeenschappelijke infrastructuur. De schoonheid van een enkele databloem of het totaalbeeld van een grote verzameling, elk omringd met zichzelf steeds vernieuwende processen en applicaties.
Data als asset en erfgoed
Net als bij de echte bloemen, zijn de overblijvende data van de databloem het erfgoed dat we bewaren en hergebruiken. Het resultaat van een verzameling procesbladeren als samengestelde applicatie. Databloemen met historische data van applicaties en processen die allang verdwenen zijn. Het oude poëzie versje ‘bloemen verwelken, schepen vergaan, maar onze liefde, blijft altijd bestaan’ heb ik ooit in een nieuwe vorm gegoten: Applicaties verwelken, processen vergaan, maar onze data, blijft altijd bestaan.
Dit versje geeft aan dat zowel processen als applicaties, net als kroonbladeren, tijdelijk zijn. Nodig om te zorgen dat data wordt gegenereerd. Voor hergebruik, opslag en als erfgoed. Als de uiteindelijke assets van de bloem en zelfs de plant. Een metafoor voor datacentrisch denken.
De auteur Hans Timmerman is IT kenner en trendwatcher, directeur van Fortierra en tevens blogger bij het Risk & Compliance Platform Europe.
