Brennt Paris?
Het laat zich gemakkelijk raden waarom de immer volgzame generaal het deze keer wel aandurfde om het niet mis te verstane bevel van zijn onbetwiste leider te negeren. De hele zaak was toch al zo goed als verloren, zodat Von Choltitz de kans greep om zich te profileren als redder van Parijs. Hij hoopte hierdoor een aflaat te verkrijgen voor zijn weerzinwekkende misdaden aan het oostfront (*1). De torpedokoppen die op alle iconische plaatsen van de Lichtstad waren gericht, bleven ongebruikt en de beruchte vraag van de Führer of Parijs in brand stond, bleef onbeantwoord (*2). Toch wegen de onzekerheid en de vrees voor een escalatie zwaar op de financiële markten. We kunnen ons immers moeilijk voorstellen dat de gewelddadige meute die het gebouw binnendrong dat symbool staat voor de Amerikaanse democratische waarden, het hierbij zal laten. Het gemak waarmee de opgejutte betogers het best bewaakte stukje vastgoed van de VS konden innemen, verbaasde vriend en vijand. De president misschien nog het meest? Ondanks het heldhaftige verzet van enkele veiligheidsagenten leek het wel op een open monumentendag. Het tragische verlies aan mensenlevens dat hiermee gepaard ging, zal de indringers op dat moment ontgaan zijn. Mits een beetje betere organisatie hadden de Trump sympathisanten het Capitool gemakkelijk effectief kunnen overnemen. Maar wat vang je er dan mee aan? Je schiet hier niets mee op. In ieder geval heeft Trump hiermee vooral zichzelf onherstelbare schade toegebracht. Dat hij met zijn verkiezingsnederlaag moeilijk kan omgaan, is één zaak. Dat hij sympathisanten vraagt om hun steun openlijk te betuigen is in die context zelfs enigszins begrijpelijk (niet te verwarren met: goed te praten). De daaropvolgende ontaarding in geweld is verwerpelijk, maar dat is bij vorige betogingen van zijn tegenstanders helaas ook voorgekomen. De geladen symboliek om precies het thuis van de democratie binnen te trekken, maakt hem echter politiek zeer kwetsbaar. Met de nieuwe impeachment procedure die nu wordt opgestart, zal Trump de annalen ingaan als de eerste president tegen wie tweemaal een afzettingsprocedure werd opgestart. Deze keer overigens met een redelijke kans op succes omdat Trump hierdoor kan verhinderd worden om zich binnen een paar jaar opnieuw verkiesbaar te stellen. Zowel Democraten als een groeiend deel van de Republikeinse partijleden huiveren immers bij deze gedachte. Napoleon die terugkeert van Elba …
Ondanks zijn strapatsen kan Trump nadrukkelijk rekenen op een stevige achterban en zou een dergelijk initiatief zelfs succesrijk kunnen zijn. Het zou alleszins niet de eerste keer zijn dat een verliezende president na 4 jaar afwezigheid, terug het Witte Huis binnentrekt. Wanneer uiteindelijk de politieke rust zal zijn teruggekeerd, gaat opnieuw de rauwe dagelijkse realiteit de beurzen overheersen. De pandemie heeft intussen de wereldbevolking op de knieën gekregen maar zal tegen de zomer zelf bedwongen worden door de combinatie van de vaccins en het warmere weer op het noordelijk halfrond.
De index van kleinere groeibedrijven heeft intussen echter deze van de Large Cap Growth ingehaald, niet alleen in de VS overigens want ook in Europa zijn de small caps bezig aan een opvallende opmars. Dit betekent vooral dat de overtuiging van een substantieel economisch herstel in de tweede jaarhelft met de dag toeneemt, ondanks de politieke onzekerheid, de alarmerende berichten over het groeiende aantal besmettingen en het gezondheidssysteem dat in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk onheilspellend kraakt.
Dat enkele bedrijven kunnen beslissen om de zittende (en democratisch verkozen) president van het economisch en militair sterkste land de mond te snoeren (en dat effectief ook kunnen), legt de ware machtsverhoudingen bloot. Dit zal in de nabije toekomst verder moeten worden uitgeklaard, wat ongetwijfeld tot een inperking van hun quasi-monopolie (en dus ook inkomsten) aanleiding zal geven.
De Amerikaanse ISM-index, een belangrijke indicator voor de verwachte trend in de Amerikaanse industrie, ondersteunt alleszins een scenario van een krachtig economisch herstel. Ook al lijkt de laatste lezing van deze conjunctuurvoorspeller ons ongeloofwaardig sterk, indien slechts de helft van de vooropgestelde opsprong bewaarheid wordt, dan volstaat dit om een brede opwaartse koersbeweging te helpen ondersteunen, eens we terug in kalmere politieke waters kunnen varen.
Maar er is meer dan dat. De financiële stimuli die wereldwijd werden uitgewerkt om een krachtig en duurzaam economisch herstel te bewerkstelligen, bevatten substantiële inspanningen om alternatieve energie te promoten, die verder gaan dan de vroegere, nogal eenzijdige concentratie op elektrische auto’s. Niet alleen zal er meer aandacht uitgaan naar een duurzame ontwikkeling van het energieaanbod, deze keer zullen hiervoor ook de nodige financiële middelen worden uitgetrokken.
Moeten we, ondanks de diep tragische impact van deze pandemie, dit virus dan toch nog ergens dankbaar voor zijn?
(*1) In die opzet is hij alleszins geslaagd. De grammofoonplaat waarop zijn bekentenissen geregistreerd stonden, verdween op mysterieuze wijze. Von Cloltitz moest zich zelfs niet in Nürnberg komen verantwoorden en mocht zich in alle rust terugtrekken in een van de familiekastelen in Beieren.
(*2) Deze beroemde vraag werd overigens niet aan de bevelhebber in Parijs gesteld, zoals dikwijls verkeerdelijk wordt voorgesteld, maar aan stafchef Jodl. Laatstgenoemde is wel terug te vinden in Nürnberg. Op het schavot, met name.
Stefan Duchateau
