Dikke staarten
Na de abrupte implosie van hun afzetmarkt zien wanhopige Franse wijnboeren zich verplicht om hun vroeger zo gegeerde product massaal om te zetten in desinfecterende gels. De leden van de trotse kleermakersgilde van New York zal u echter niet horen klagen. In de afgelopen maanden kon hun sector, vroeger nog wegkwijnend onder de moordende concurrentie van de confectiehandel, immers een onverhoopte omzetstijging van 80 % voorleggen. Een toename die vooral wordt gedreven door een overrompelende vraag naar retouches. Naar de reden voor deze verbazende trendbreuk hoef je niet eens zo ver te zoeken. Het is immers in de VS nog steeds de veiligste optie om je dag op de sofa door te brengen, met één of andere Netflix-serie op de beeldbuis. Het gevolg hiervan is evenwel dat na verloop van tijd broeksbanden en jassen aanzienlijk moeten worden verbreed en jurken dienen te worden voorzien op (minstens) een maatje meer. We kunnen hier een aardig woordje over meespreken, zeker wanneer het over de recente verdikte staart van kansverdelingen gaat. Dit is een gekend statistisch fenomeen, waarmee wordt aangegeven dat de kans op extreme (helaas meestal negatieve) waarnemingen groter is dan voorzien in de normaalverdeling. Deze laatste houdt ons een idyllisch beeld voor van perfecte symmetrie en beperkte kansen op rampspoed en zware averij. Helaas moet dit plaatje geregeld worden bijgesteld –zeker bij financiële toepassingen.
Een dikke staart kan zich ook voordoen wanneer de piek van een verdelingscurve kunstmatig wordt ingedrukt, waardoor de samengedrukte massa naar de uiteinden zal uitwijken. Of in mensentaal en toegepast op de huidige situatie: door de lockdown heeft het virus zich niet naar believen kunnen voortzetten en werd de piek in besmettingen tijdelijk naar beneden gedrukt, in een poging om capaciteitsproblemen in de gezondheidszorg te vermijden.
Dit is in Europa al bij al redelijk gelukt, in tegenstelling tot de VS. Maar er is niets fundamenteels aan de context veranderd, zodat een deel van de infecties alleen maar is uitgesteld. Iedere versoepeling van de (te) dure lockdown-maatregelen zal zich dan ook onmiddellijk vertalen in een verhoging van het aantal besmettingen. We waarschuwden u maanden geleden reeds over de gevolgen van het bevrijdingsfeest dat zou volgen op de eerste versoepelingen)(2).
De huidige toename van het aantal besmettingen mag ons dan ook niet verbazen. De wetten van de natuur en de statistiek laten immers niet ongestraft met zich sollen.
Maatregelen nemen is één zaak, ze afdwingen en toepassen is natuurlijk een andere kwestie. De ontelbare regeltjes en verordeningen en de onduidelijkheid over hun interpretatie, doen ons onwillekeurig terugdenken aan de uitspraak van de Romeinse wijsgeer en historicus Tacitus(3): Hoe meer wetten een overheid uitvaardigt, hoe meer ze hiermee aangeeft dat ze de controle verloren heeft …. Of nog zo’n niet te veronachtzamen Tacitus-quote: Verboden dingen hebben een geheime charme …
De cijfers over het verloop van de epidemie in de VS blijven intussen zeer verontrustend. Mits enige goede wil kun je echter spreken van enige plafonnering maar dit slaat enkel op het gemiddelde cijfer. De evolutie tussen de verschillende staten loopt sterk uiteen wat een homogeen beleid bemoeilijkt. Intussen is de prognose van Dr. Fauci helaas bewaarheid geworden met (tot nu toe) 150.000 rechtstreekse slachtoffers, waardoor COVID-19 meteen op plaats 4 terecht komt in de lijst met meest voorkomende doodsoorzaken. Een top 3 plaats is niet meer veraf. Die bedenkelijke eer valt nu nog te beurt aan onvrijwillige ongevallen (167.000). Kanker (599.000) en hartfalen (655.000) blijven deze treurige lijst aanvoeren.
Op 27 juli, om kwart voor zeven om precies te zijn, kreeg de eerste mens in Savannah (Georgia) een vaccin toegediend, na eerdere succesrijke experimenten bij apen. Er zijn echter nog 30.000 menselijke proefkonijnen te gaan en er is nog flink wat documentatiewerk voor de boeg vooraleer er een goedkeuring kan komen, maar we vermoeden dat hier snelheidsrecords gebroken zullen worden. Enerzijds door de ernst van de gezondheidscrisis, anderzijds ook omdat de voorwaarden omtrent de eventuele nevenwerkingen veel minder streng zullen worden toegepast.
Bij gebrek aan enig houvast op het economisch front zwalpen de aandelenbeurzen op de golven van het medische en politieke nieuws. Beide lijken te wijzen op een verder uitstel van het herstel omdat de economie nog steeds niet ten volle kan doorstarten, ondanks de stimuli die overheden wereldwijd ter beschikking stellen.
Stefan Duchateau
